Μαθηματικά αξιοπερίεργα: Η στατιστική, ο Γκάλτον και η δύναμη της προσευχής!

Φράνσις Γκάλτον (1822-1911)

   Ο Φράνσις Γκάλτον (1822-1911), ο εκκεντρικός Άγγλος εφευρέτης και φιλόσοφος που ήταν εξάδελφος του Δαρβίνου, το 1872,  στο  έργο του «Στατιστικές έρευνες  επάνω στην αποτελεσματικότητα των προσευχών» πραγματοποίησε μια στατιστική μελέτη για την ευόδωση των προσευχών.

Για να αποδείξει ότι αυτές δεν ήσαν αποτελεσματικές , υπολόγισε τον μέσο όρο θανάτου των ανθρώπων ανάλογα με το επάγγελμα τους :

                            Επάγγελμα     Μέσος όρος θανάτου

                              Κληρικοί                66.42    έτη

                              Δικηγόροι              66.51    έτη

                                Γιατροί                    67.04   έτη

  Αφού οι κληρικοί δεν ζούσαν περισσότερο από τους ανθρώπους των άλλων επαγγελμάτων , συμπέρανε πως οι προσευχές  ήταν ανώφελες. Απέδειξε, επίσης , ότι οι δημόσιες προσευχές υπέρ της μακροζωίας των βασιλέων , βασιλισσών  και άλλων ηγετών ήταν παντελώς αναποτελεσματικές , καθώς, σε ότι αφορούσε την υγεία, οι μονάρχες πέθαιναν πριν από άλλους προνομιούχους.

                       Κοινωνική θέση   Μέσος όρος θανάτου

                          Μονάρχης                      64.04   έτη

                      Αριστοκρατία                 67.31    έτη

                     Υψηλή αστική τάξη           70.22 έτη

    

  Αμφιλεγόμενη προσωπικότητα ,υπήρξε  πολυπράγμων και εξαιρετικά παραγωγικός σαν επιστήμων. Σε ηλικία τεσσάρων ετών μπορούσε να διαβάζει  και να εκτελεί  επιδείξεις αστραπιαίων  αριθμητικών  υπολογισμών. Στατιστικολόγος, εφευρέτης, ψυχολόγος ,ανθρωπολόγος, ευγονιστης, έγραψε πάνω από 300 βιβλία. Καταπιάστηκε με τα πιο ανόμοια θέματα από  την χρήση των δακτυλικών αποτυπωμάτων ,την κληρονομικότητα , την ευγονική, την  διάρκεια των ποινών φυλάκισης   μέχρι το μήκος που πρέπει να έχει το σκοινι της αγχόνης έτσι ώστε ο  λαιμός του μελλοθάνατου να σπάσει χωρίς να τον αποκεφαλίσει. Είχε εμμονή με το μέτρημα και το, αριθμητικό καθορισμό πάσης φύσεως ποσοτήτων. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα  ασχολήθηκε με την κατάρτιση του …«Χάρτη της Καλλονής» της Βρετανίας. Στην τσέπη του είχε μια συσκευή δικής του επινόησης όπου με μια βελόνα τρυπούσε ένα χαρτί βαθμολογώντας το κάλλος των γυναικών που έβλεπε γύρω του. Κατέληξε ότι η πρωτεύουσα της ομορφιάς ήταν το Λονδίνο. Στον αντίποδα βρισκόταν το Αμπερντίν της Σκωτίας, το οποίο συγκέντρωνε, κατά την άποψή του, τις λιγότερο ελκυστικές εκπροσώπους του γυναικείου φύλου. Προώθησε την επιστημονική μετεωρολογία, συνέταξε τον πρώτο μετεωρολογικό χάρτη εισάγοντας τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται ακόμη και σήμερα και προσδιόρισε τους αντικυκλώνες. Εισήγαγε, μεταξύ άλλων, την επιστήμη της βιομετρίας, τις στατιστικές έννοιες της συσχέτισης και της παλινδρόμησης, τις μεθόδους της ιστοριομετρίας και της  ψυχομετρίας, όπως και μια τεχνική για την εξέταση  των δακτυλικών αποτυπωμάτων που διαρκεί ως τις ημέρες μας.

  Ο Γκάλτον αποτελεί απόδειξη ότι οι θεράποντες των επιστήμων είναι  ικανοί για το χειρότερο και το καλύτερο  καθώς υπήρξε υπέρμαχος της θεωρίας ότι όχι μόνο τα εξωτερικά αλλά και τα εσωτερικά χαρακτηριστικά, όπως η εξυπνάδα, η προσωπικότητα ή τα διάφορα ταλέντα, είναι κληρονομικά και ότι ο ανθρώπινος πολιτισμός, προστατεύοντας τους αδυνάτους, έρχεται σε αντίθεση με τη φυσική επιλογή και εμποδίζει το ανθρώπινο είδος να εξελιχθεί με τον καλύτερο τρόπο.