....θεώρημα Bolzano;;Μ΄αρέσει να το αποκαλώ θεώρημα της στρουθοκαμήλου.Πράγματι, αν αφήσουμε μια στρουθοκάμηλο στο πεζοδρόμιο και μετά από λίγο δούμε τα περιττώματα της στο απέναντι πεζοδρόμιο τότε είναι σίγουρο ότι διέσχισε το δρόμο…
Ανώνυμος
μαθηματικός
Μαζεύω λίγο
τις σημειώσεις στην κατεύθυνση και έπεσα
πάνω σε μια εφαρμογή του θεωρήματος Bolzano που
έχει δημοσιευτεί πριν από αρκετά χρόνια στο περιοδικό Scientific American από τον Μάρτιν Γκάρντνερ.Ο Γκάρντνερ αναφέρει ως πηγή του προβλήματος την
μονογραφία Ευρετική (Problem solving) ενός Γερμανού ψυχολόγου της σχολής Γκεστάλτ ονόματι K. Duncker.Το πρόβλημα
είναι κάπως έτσι:
Φανταστείτε ένα προσκυνητή μοναχό
που το πρωί ξεκινά από τους πρόποδες
ενός βουνού από το σημείο Α και διανύει ένα πολύ στενό μονοπάτι που οδηγεί
στην κορυφή του βουνού σε ένα ναό στο σημείο Β.Ο μοναχός κινείται με
διαφορετικές ταχύτητες κατά την διάρκεια την ανάβασης, σταματά να ξεκουραστεί
και να γευματίσει αρκετές φορές.Φτάνει στον ναό το βράδυ.Διανυκτερεύει
και το πρωί την ίδια ώρα ξεκινά από το σημείο Β ακολουθεί ακριβώς την ίδια διαδρομή πάλι με αρκετές
στάσεις για ξεκούραση και κατεβαίνει στο σημείο Α το βράδυ.Η ταχύτητα της
κατάβασης κατά μέσο όρο είναι μεγαλύτερη από αυτή της ανάβασης.Είναι βέβαιο ότι
υπάρχει ένα τουλάχιστον σημείο της διαδρομής στο οποίο ο μοναχός
πέρασε ακριβώς την ίδια στιγμή (την ίδια ώρα) της ημέρας τόσο στην ανάβαση όσο και στην κατάβαση.
Ο Γκάρντνερ βγάζει λαγό από το καπέλο και προσεγγίζει το πρόβλημα διαισθητικά.Tην στιγμή που ξεκινά την
ανάβαση ο μοναχός από το σημείο Α, το φάντασμα του-ένα αντίγραφο του εαυτού
του- ξεκινά από την κορυφή του βουνού την κατάβαση.Κάποια στιγμή ο μοναχός θα
συναντούσε το φάντασμα του.Αυτή θα ήταν η ζητούμενη χρονική στιγμή.Είπαμε,σχολή Γκεστάλτ!!
Μαθηματικά
το αντιμετωπίζουμε ως εξής.
Bonus,αγαπημένο τραγούδι από τον Αλκίνοο Ιωαννίδη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου