Ο νόμος των θαυμάτων του Littlewood ή γιατί το σύμπαν δεν συνωμοτεί υπέρ σου — απλώς έχει πολύ ελεύθερο χρόνο
Όλοι έχουμε ζήσει ένα «θαύμα». Σκέφτεσαι έναν παλιό φίλο και τσουπ, σου στέλνει μήνυμα. Χάνεις το λεωφορείο και ακριβώς εκείνη τη μέρα περνάει ταξί. Ρίχνεις μια ματιά στο ρολόι και είναι 11:11. «Σημάδι!» λες. Ο μαθηματικός J. E. Littlewood, όμως, θα χαμογελούσε συγκαταβατικά και θα απαντούσε: «Όχι. Στατιστική».
Ο νόμος των θαυμάτων του Littlewood λέει κάτι απλό αλλά ελαφρώς απογοητευτικό για τους ρομαντικούς:
Αν παρατηρείς τον κόσμο αρκετά συχνά, τότε κάτι εξαιρετικά απίθανο θα συμβαίνει περίπου μία φορά τον μήνα.
Γιατί; Επειδή ο εγκέφαλός μας είναι μια μηχανή παρατήρησης σε φουλ λειτουργία. Κάθε δευτερόλεπτο δεχόμαστε εικόνες, ήχους, σκέψεις, συμπτώσεις, μικρογεγονότα. Αν μετρήσεις πρόχειρα, φτάνεις εύκολα σε εκατοντάδες χιλιάδες “γεγονότα” τον μήνα. Μέσα σε αυτό το χαοτικό πανηγύρι, ένα γεγονός με πιθανότητα 1 στο εκατομμύριο δεν είναι καθόλου εξωγήινο. Είναι σχεδόν… υποχρεωμένο να εμφανιστεί.
Το “θαύμα”, λοιπόν, δεν είναι ότι συνέβη κάτι απίθανο.
Το θαύμα είναι ότι εκπλήσσεσαι.
Και εδώ μπαίνει το χιούμορ της ύπαρξης: θυμόμαστε με ακρίβεια τις συμπτώσεις που μας αφήνουν άφωνους, αλλά ξεχνάμε τα 99.999 βαρετά πράγματα που δεν είχαν καμία μεταφυσική λάμψη. Κανείς δεν λέει: «Σήμερα δεν συνέβη απολύτως τίποτα απίθανο — συγκλονιστικό!»
Ο Littlewood δεν προσπαθούσε να μας στερήσει τη μαγεία της ζωής. Το αντίθετο. Μας θύμιζε ότι ο κόσμος είναι τόσο πλούσιος σε γεγονότα, ώστε η έκπληξη είναι μέρος του προγράμματος. Όχι επειδή το σύμπαν μας αγαπά ιδιαίτερα, αλλά επειδή ρίχνει τα ζάρια ασταμάτητα.
Με λίγα λόγια:
Τα θαύματα δεν είναι σπάνια.
Εμείς απλώς είμαστε καλοί στο να τα βαφτίζουμε έτσι.
Και αυτό, αν το καλοσκεφτείς, είναι από μόνο του ένα μικρό θαύμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου