ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΟΥΠΕΡΜΑΝ,ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΓΙΑ ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

  Φαίνεται ότι δεν έχει μονό το δικό μας  υπουργείο παιδείας ανησυχίες για το εκπαιδευτικό  σύστημα , το 2010 βγήκε στις αμερικανικές αίθουσες ένα ντοκιμαντέρ με προβληματισμούς για την εκπαίδευση .Φυσικά στην χώρα μας κυκλοφόρησε τώρα….

Το ντοκιμαντέρ «Περιμένοντας τον Σούπερμαν», καταγράφει την πλήρη αποτυχία του εκπαιδευτικού συστήματος στις Ηνωµένες Πολιτείες. Και υπενθυμίζει ότι δεν υπάρχει κανένας υπερήρωας για να το σώσει. 


Δημιουργός του ντοκιμαντέρ είναι ο Ντέιβις Γκουγκενχάιµ, σκηνοθέτης του βραβευµένου ντοκιµαντέρ «Η άβολη αλήθεια» για την κλιµατική αλλαγή στον πλανήτη. Αυτήν τη φορά η άβολη αλήθεια που καλούνται να αντιµετωπίσουν οι Αμερικανοί είναι η πλήρης αποτυχία του εκπαιδευτικού τους συστήµατος.

   Οι επιδόσεις των αμερικανών µαθητών είναι από τις χειρότερες στις ανεπτυγμένες χώρες: καταλαμβάνουν την 25η θέση ανάµεσα στις τριάντα χώρες στα µαθηµατικά, την 21η στις φυσικές επιστήµες. Το 69% των µαθητών της Γ’ γυµνασίου δυσκολεύεται στη γραφή και την ανάγνωση, το 68% είναι κάτω από τη βάση στα µαθηµατικά. Στην Καλιφόρνια, το 20% των µαθητών εγκαταλείπει το σχολείο πριν πάρει το απολυτήριο. Κατά συνέπεια, τα περισσότερα σχολεία στις Ηνωµένες Πολιτείες είναι στην πραγματικότητα φάμπρικες παραγωγής αναλφάβητων. Η µόνη ελπίδα που έχουν οι γονείς για να λάβουν τα παιδιά τους µια στοιχειωδώς καλή µόρφωση είναι τα ιδιωτικά σχολεία. Τα δίδακτρα, όµως, µπορεί να φτάσουν ακόµη και τα 30.000

δολάρια. Η άλλη λύση είναι τα ελάχιστα καλά δηµόσια σχολεία. Σε αυτή την περίπτωση, οι γονείς θα πρέπει να ελπίζουν στην καλή τους τύχη: καθώς τα σχολεία αυτά δέχονται πολλές αιτήσεις για εγγραφές λόγω της φήµης τους, επιλέγουν τους µελλοντικούς µαθητές τους µε κλήρωση.

  Ο Ντέιβις Γκουγκενχάιµ παρακολουθεί µε την κάµερά του πέντε µαθητές που περιµένουν τα αποτελέσµατα της κλήρωσης. «Μπαµπά», ακούγεται να ρωτά η 12χρονη Ντέιζι τον πατέρα της έξω από ένα σχολείο του Λος Αντζελες. «Κλήρωση δεν είναι εκείνο το πράγµα που δεν κερδίζει σχεδόν κανένας;». Η µόνη επιλογή για τους µαθητές που δεν τους χαµογελάει η τύχη είναι τα εργοστάσια των αναλφάβητων. «Εάν χάσεις την ευκαιρία, είσαι καταδικασμένος από τα έξι σου χρόνια», είναι ένα από τα συμπεράσματα του ντοκιμαντέρ.  Διεισδυτική ματιά   σε ένα  άρρωστο εκπαιδευτικό σύστημα  , η μόνη ένσταση που έχω είναι ότι  ο σκηνοθέτης χρεώνει την αποτυχία αποκλειστικά στους εκπαιδευτικούς . Δείτε το!!!