Την απαντηση δινει το παρακατω απόσπασμα από τις αυτοβιογραφικές σημειώσεις του Αλμπερτ Αινσταιν, το οποίο δείχνει μια άλλη, τελείως διαφορετική αντίληψη σχετικά με τη χρησιμότητα της Ευκλείδειας Γεωμετρίας. Γράφοντας για τα γεγονότα της παιδικής και εφηβικής του ζωής, που είχαν μεγάλη επίδραση στη μετέπειτα επιστημονική του εξέλιξη, ο Αινσταιν σημειώνει: «Σε ηλικία 12 ετών δοκίμασα μια δεύτερη, τελείως διαφορετική έκπληξη: σε ένα μικρό βιβλίο Ευκλείδειας επίπεδης Γεωμετρίας …. Εδώ υπήρχαν ισχυρισμοί, όπως για παράδειγμα ότι τα τρία ύψη ενός τριγώνου τέμνονται στο ίδιο σημείο , οι οποίοιαν και καθόλου προφανείς- μπορούν ωστόσο να αποδειχτούν με τέτοια βεβαιότητα, ώστε να μη χωρεί η παραμικρή αμφιβολία. Αυτή η σαφήνεια και βεβαιότητα μου προξένησαν μιαν εντύπωση που δεν μπορεί να περιγραφεί. Το γεγονός ότι, τα αξιώματα έπρεπε να γίνουν δεκτά χωρίς απόδειξη δεν με ενόχλησε. Σε κάθε περίπτωση, μου αρκούσε πλήρως το γεγονός ότι μπορούσα να στηρίζω τις αποδείξεις σε προτάσεις, η εγκυρότητα των οποίων ήταν για μένα αναμφισβήτητη.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου