«Έχω την υποψία ότι το σύμπαν και η ανθρώπινη ηλιθιότητα δεν έχουν όρια αν και για το πρώτο δεν είμαι πολύ σίγουρος!!!»
Άλμπερτ Αϊνστάιν
Μια ιστορία με σαφείς αναφορές στη Ελλάδα του σήμερα και στο πολιτικό σκηνικό της ,εκτυλίχθηκε το 1888 στην πολιτεία της Ιντιάνα ,στις Η.Π.Α σε μια μικρή πόλη που έφερε το όνομα Solitude .
Ένας γιατρός ονόματι Εντουιν Τζ. Γκούντγουιν « ανακάλυψε» μια λύση για τον τετραγωνισμό του κύκλου. Σημειώνουμε ότι ο τετραγωνισμός του κύκλου αποδείχτηκε ότι ως πρόβλημα είναι αδύνατο από τον Φερντινάντ Φον Λίντεμαν το 1882 .Παρ όλα αυτά ο Γκουντγουιν ισχυρίστηκε ότι «είχε διδαχτεί με υπερφυσικό τρόπο την ακριβή μέτρηση του κύκλου ..για να εκπληρωθούν οι προφητείες των γραφών». Εννέα χρόνια αργότερα , το 1897, κατόρθωσε να πείσει τον αντιπρόσωπο της περιοχής του, Τέιλορ Ρέκορντ , να καταθέσει νομοσχέδιο στο νομοθετικό σώμα της Ιντιάνα. Αυτό το νομοσχέδιο προσέφερε στην πολιτεία το δικαίωμα ελεύθερης χρήσης των μαθηματικών ανακαλύψεων του Γκούντγουιν , ενώ άλλες πολιτείες προφανώς θα έπρεπε να πληρώσουν για τα πνευματικά δικαιώματα. (Νομικά είναι αδύνατο να κατοχυρώσει οποιοσδήποτε με πνευματικά δικαιώματα μια μαθηματική αλήθεια, άρα αυτή πρόταση στερούνταν νοήματος .) Για την ακρίβεια στο νομοθετικό διάταγμα αρ 246 θα αξίωνε από το εκπαιδευτικό σύστημα της Ιντιάνα να χρησιμοποιεί την τιμή του Γκουντγουιν η οποία ήταν 3,2 για το π. Και παρόλο που το νομοσχέδιο τελικά απορρίφτηκε είναι εκπληκτικό πως έφτασε στο τοπικό κογκρέσο.
Όταν το νομοσχέδιο υποβλήθηκε για πρώτη φορά στην βουλή των αντιπρόσωπων της Ιντιάνα , κατά περίεργο τρόπο παραπέμφθηκε αμέσως στην επιτροπή της Βουλής που ήταν αρμόδια για τα κανάλια, η οποία συνήθως αναφέρεται ως επιτροπή βάλτων. Ωστόσο το νομοσχέδιο δεν βάλτωσε, αλλά παραπέμφθηκε στην επιτροπή εκπαιδευτικών θεμάτων που το παρέδωσε την ίδια εβδομάδα με θετική εισήγηση.
Είναι σίγουρο πως κάνεις από τους νομοθέτες δεν καταλάβαινε το μαθηματικό περιεχόμενο του νομοσχεδίου ούτε και γνώριζε ότι αυτό που πρότεινε ο Γκούντγουιν ήταν αδύνατο . Αν αναλογιστούμε το φορτωμένο πρόγραμμα των αντιπροσώπων, η απόφαση αυτή δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει .Το περίεργο είναι ότι ένας από τους υποστηρικτές του νομοσχεδίου ήταν και ο επιθεωρητής δημόσιας εκπαίδευσης .
Αξιοσημείωτο παραμένει το γεγονός ότι το νομοσχέδιο περιελάμβανε σημείωμα με την διαβεβαίωση πως οι υπολογισμοί του Γκούντγουιν ήταν σωστοί. "Περαιτέρω απόδειξη για την αξία της συγκεκριμένης πρότασης του συγγραφέα είναι το γεγονός ότι οι λύσεις του για τον τετραγωνισμό του κύκλου έχουν γίνει ήδη αποδεκτές ως συνεισφορά στην επιστήμη από το American Mathematical Monthly , το κατ εξοχήν όργανο έκφρασης της μαθηματικής σκέψης στην χώρα."
Η αλήθεια είναι ότι η εργασία του Γκούντγουιν είχε δημοσιευτεί στο περιοδικό αυτό. Δυστυχώς στο νομοσχέδιο αυτό δεν αναφερόταν ότι δίπλα στο άρθρο του συγγραφέα υπήρχε η σημείωση: «Δημοσιεύεται έπειτα από παράκληση του συγγραφέα» Ίσως το περιοδικό να είχε διαθέσιμο χώρο, ίσως πάλι ο Γκούντγουιν απλώς να πίεσε τους εκδότες να το δημοσιεύσουν. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, είναι βέβαιο οι το περιοδικό δεν ήταν διατεθειμένο να προσυπογράψει το άρθρο.
Χωρίς να είναι γνωστή όλη η αλήθεια, το νομοσχέδιο ψηφίστηκε ομόφωνα από την βουλή των αντιπροσώπων. Την επομένη μέρα η εφημερίδα της Ιντιάνα , η Indianapolis journal ανέφερε πως ήταν το πιο παράξενο νομοσχέδιο που είχε ποτέ ψηφιστεί στην πολιτεία .
Το φιάσκο αποκάλυψε ο Κλάρενς .Α.Ουάλντο , καθηγητής μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο Περντιου, επισκέφτηκε την βουλή των αντιπρόσωπων την ημέρα που ψηφιζόταν το νομοσχέδιο, και έτυχε να παρευρεθεί στην συζήτηση. Ξαφνιάστηκε που μιλούσαν για μαθηματικά στο χώρο της βουλής , αλλά ξαφνιάστηκε ακόμα περισσότερο όταν διαπίστωσε ότι επαινούσαν τον Δρ Γκούντγουιν και τα ευρήματα του. Αργότερα έγραψε πως αρνήθηκε την πρόταση να συναντήσει τον « πολυμαθή δόκτορα» εκείνη την ημέρα ,σχολιάζοντας , «είχε ήδη γνωρίσει αρκετούς τρελούς στην ζωή του.»
Ευτυχώς, όταν το νομοσχέδιο παραπέμφθηκε για επικύρωση στην Γερουσία της πολιτείας, συνάντησε κάποιο γραφειοκρατικό κώλυμα και παραπέμφθηκε στην Επιτροπή Ποτοαπαγόρευσης .Όταν πια ο πρόεδρος της επιτροπής εισηγήθηκε στην Γερουσία την ψήφιση του νομοσχεδίου, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης όλης της χώρας είχαν αρχίσει να δημοσιεύουν σχετικά άρθρα. Με την καθοδήγηση του Δρ. Ουαλντο και καθώς το ύφος στα κύρια άρθρα των τοπικών εφημερίδων γινόταν όλο και πιο οξυ, οι γερουσιαστές αποφάσισαν να απαλλαχτούν μια και καλή από το νομοσχέδιο.
Τελικά , η εξήγηση που έδωσαν στο κοινό, δεν είχε σχέση με την ουσία του νομοσχεδίου. Έκαναν γνωστό ότι αυτό το θέμα δεν ενέπιπτε στις αρμοδιότητες του νομοθετικού σώματος , και στις 12 Φεβρουαρίου 1897 οι γερουσιαστές ψήφισαν να αναβληθεί η συζήτηση επ αόριστον. Μέχρι σήμερα το θέμα δεν έχει επανέλθει, κάθε ομοιότητα με σημερινές καταστάσεις και πρόσωπα είναι ..τυχαία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου