Πάψε ρε μάπα,κορόιδα θα υπάρχουν εις τον αιώνα τον άπαντα,ένα
πεθαίνει δέκα γεννιούνται!
Αείμνηστος Νίκος Σταυρίδης από την ταινία οι
Παπατζήδες του 1967 .
Πυραμίδες δεν έκτιζαν μόνο οι αρχαίοι Αιγύπτιοι,πυραμίδες με σκοπό την άπατη στήνουν ακόμα στις μέρες μας επιτήδειοι που
αναζητούν το εύκολο κέρδος σε βάρος στων αφελών. Διαβάζω σε διαδικτυακό δημοσίευμα
του Απριλίου του 2017:
Μία απάτη που υπόσχεται δωρεάν ενοικίαση πολυτελών
αυτοκινήτων αν πληρώσεις συγκεκριμένο ποσό και προσελκύσεις και άλλους στο
project, έχει ήδη τα πρώτα της κρούσματα και στη χώρα μας.
«Θα
σου άρεσε να οδηγείς ένα αυτοκίνητο με μηδενικό κόστος; Έλα να γίνει μέρος της
πρώτης κοινότητας δωρεάν ενοικίασης αυτοκινήτου», υπόσχεται η
dexcar, μία εταιρεία που φέρεται να είναι «βιτρίνα» εξαπάτησης χιλιάδων
ανθρώπων.
Σύμφωνα με τις ιταλικές αρχές που έχουν εδώ και μερικούς
μήνες ολοκληρώσει τις πρώτες τους έρευνες σχετικά, δύο αδέρφια σύστησαν μία
εταιρεία στη Γερμανία, που λειτουργεί με το σύστημα πυραμίδας και μέσα σε ένα
χρόνο, κατάφερε να αποσπάει πάνω από 10 εκατομμύρια ευρώ!
Κάθε θύμα της απάτης καλείται να καταβάλλει ένα ποσό που
ορίζεται γύρω στα 500 ευρώ, με την υπόσχεση προσελκύοντας κι άλλα μέλη, όχι
μόνο να μπορεί να χρησιμοποιεί δωρεάν ένα ποιοτικό όχημα με καλυμμένα τα κόστη
χρήσης (μεικτή ασφάλεια, τέλη κυκλοφορίας, service σε εξουσιοδοτημένα
συνεργεία, αλλαγές ελαστικών κ.α.) αλλά μπορεί και να εισπράττει και χρήματα
εφόσον δημιουργήσει το δικό του, διαρκώς αυξανόμενο δίκτυο!
Σύμφωνα πάντα με τις ιταλικές αρχές, στην περίοδο της
έρευνας πιστοποιήθηκε η συμμετοχή άνω των 23.000 ανθρώπων στη γειτονική χώρα.
Επειδή οι καιροί είναι πονηροί,ας
δούμε πόσο παλιά είναι η απάτη και πως εμπλέκονται τα μαθηματικά σε
αυτή. Όλα ξεκίνησαν στην Ρωσία την δεκαετία τού 1910.Κάποιες επιχειρήσεις
κατέφευγαν σε μια έξυπνη μέθοδο για να κατορθώσουν να πουλήσουν τα μέτριας
ποιότητας προϊόντα τους .
Δημοσίευαν
στις εφημερίδες και σε περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας την εξής απλή διαφήμιση:
Το μεγάλο
κέρδος ανέκαθεν προσέλκυε κόσμο οπότε πολλοί ζητήσαν πληροφορίες.Τους αποστελλόταν ένας
λεπτομερής κατάλογο.Εκείνο που αποκτούσε κάνεις με τα 10 ρούβλια του δεν ήταν
το ποδήλατο, αλλά τέσσερα κουπόνια τα οποία, σύμφωνα με τις οδηγίες , έπρεπε να
πουλήσει στους φίλους του προς 10 ρούβλια το ένα. Τα 40 ρούβλια που θα
συγκέντρωνε από τους φίλους του τα έστελνε στην εταιρεία,για να παραλάβει το ποδήλατο.Και
έτσι, ο ίδιος πλήρωνε πραγματικά μόνο 10 ρούβλια.Τα υπόλοιπα 40 τα είχε πάρει
από τα πορτοφόλια των φίλων του. Η
αλήθεια είναι ότι, εκτός από την πληρωμή των 10 ρουβλιών, ο
αγοραστής έπρεπε να κατορθώσει να βρει ανθρώπους που θα αγόραζαν τα αλλά
τέσσερα κουπόνια, τούτο όμως δεν του κόστιζε τίποτα.
Τι
ακριβώς ήταν τα κουπόνια; Τι κέρδιζε ο κάθε αγοραστής με τα 10 ρούβλια του: Αγόραζε
το δικαίωμα να ανταλλάξει το κουπόνι με πέντε ίδια. Μ άλλα λόγια πλήρωνε την
ευκαιρία να συγκεντρώσει 50 ρούβλια για την αγορά ενός ποδηλάτου, το οποίο,
στην πραγματικότητα, τους στοίχιζε μόνο 10 ρούβλια, δηλαδή όσα χρήματα είχε
πληρώσει για το κουπόνι. Οι νέοι κάτοχοι των κουπονιών τα αντάλλαζαν, με την
σειρά τους .Κι όμως η υπόθεση –που χαρακτηρίστηκε ως χιονοστιβάδα- αποτελούσε
μια προφανή άπατη, διότι πολλοί άνθρωποι έχαναν τα χρήματα τους καθώς δεν
κατάφερναν να πουλήσουν τα κουπόνια που είχαν αγοράσει. Σε αυτούς στηριζόταν η
επιχείρηση για να καλύψει την διαφορά. Αργά η γρήγορα, ερχόταν η στιγμή
που οι κάτοχοι τους αντιλαμβάνονταν ότι τους ήταν αδύνατο να τα διαθέσουν. Πάρτε
μολύβι και χαρτί και δείτε πόσο γρήγορα αυξάνει το πλήθος των κατόχων
κουπονιών. Η πρώτη ομάδα αγοραστών,οι όποιοι προμηθεύονταν τα κουπόνια τους
απευθείας από την επιχείρηση, δεν συναντούσε δυσκολία στο να βρει άλλους
αγοραστές. Κάθε μέλος της ομάδας έφερνε στην «πυραμίδα» τέσσερεις νέους μετόχους.
Αυτοί υποχρεούνταν να διαθέσουν τα κουπόνια τους σε είκοσι άλλους (4Χ5)
και για να το ατυχούν έπρεπε να τους πείσουν ως προς τα πλεονεκτήματα
της συγκεκριμένης αγοράς. Ας υποθέσουμε ότι όντως επιτύγχαναν
να στρατολογήσουν άλλους είκοσι μετόχους. Η ορμή της χιονοστιβάδας
αυξανόταν, και οι είκοσι νέοι κάτοχοι κουπονιών όφειλαν να τα μοιράσουν
σε εκατό (20Χ5=100) άλλους .
Μέχρι στιγμής ,ο καθένας από τους αρχικούς αγοραστές
είχε παρασύρει στο παιχνίδι 1+4+20+100=125 άλλους, από τους οποίους οι 25 είχαν
αποκτήσει ποδήλατα, ενώ στους υπόλοιπους 100 δινόταν η ελπίδα ότι θα αποκτήσουν
– μια ελπίδα που την είχαν πληρώσει 10 ρούβλια ο καθένας
Η
χιονοστιβάδα ξέφευγε πλέον από ένα στενό κύκλο φίλων και απλώνονταν σε ολόκληρη
την πόλη, όπου όμως καθιστάτε διαρκώς δυσκολότερο να βρεθούν νέοι πελάτες .
Οι τελευταίοι
εκατό αγοραστές έπρεπε να πουλήσουν τα κουπόνια τους σε 500 νέα θύματα
,τα οποία με την σειρά τους έπρεπε να στρατολογήσουν 2500 νέα. Η πόλη
πλημμύριζε από κουπόνια, και κατέληγε εξαιρετικά δύσκολο να βρεθεί
κάποιος που να επιθυμεί να αγοράσει. Θα διαπιστώσετε ότι το πλήθος των ανθρώπων
που παρασύρονταν στην «ευκαιρία» αυξάνει με τον ίδιο ρυθμό που διαδίδεται
μια φήμη.
Η πυραμίδα των αριθμών που προκύπτει λοιπόν
έχει την μορφή:
1,
4, 20,100,500,2500,12500,62500
Αν η
πόλη ήταν αρκετά μεγάλη και υποθέσουμε ότι το πλήθος των κατοίκων που
ήθελαν να αγοράσουν ποδήλατο έφτανε τους 62500 τότε η χιονοστιβάδα θα
εξαντλούνταν στον όγδοο γύρο. Έως τότε όλοι θα είχαν παρασυρθεί στην άπατη.
Όμως , μονό το ένα πέμπτο θα αποκτούσε ποδήλατο. Οι υπόλοιποι θα είχαν
στην ιδιοκτησία τους κουπόνια τα οποία δεν υπήρχε η ελαχίστη ελπίδα να διαθέσουν
σε οποιονδήποτε άλλο.
Σε μια πόλη με μεγαλύτερο πληθυσμό όπως η Αθήνα με 2732875 κατοίκους ,το τέλος έρχεται μόλις 3 γύρους αργότερα,
διότι η πυραμίδα μεγαλώνει με εκπληκτική ταχύτητα.
Μετά τον
ένατο γύρο έχει την μορφή:
312500 ,1562500, 7812500, 39062500
Στον δωδέκατο γύρο,η πλεκτάνη θα εμπλέξει ολόκληρο τον πληθυσμό, και τα τέσσερα
πέμπτα του θα έχουν εξαπατηθεί από τους εμπνευστές της. Και ποια είναι τα
κέρδη: Απλώς τα 4/5 του πληθυσμού πληρώνουν τα ποδήλατα που αγόρασε το υπόλοιπο
1/5 , δηλαδή οι πρώτοι γίνονται ευεργέτες των δεύτερων.Ταυτόχρονα όμως,η
εταιρεία αποκτά μια ολόκληρη στρατιά εθελοντών και πολύ δραστήριων
πωλητών.Όλα αυτά συνέβαιναν εν έτη 1910,στις μέρες τα μέσα είναι πολύ πιο σύγχρονα,το διαδίκτυο επιτρέπει επικοινωνία χωρίς καν προσωπική επαφή. Προσοχή
λοιπόν σε κάθε πρόταση εύκολου πλουτισμού!
Οι πυραμίδες ονομάζονται και αεροπλανάκια ή Σχέδιο Πόνζι .O όρος «Σχέδιο
Πόνζι» (Ponzi Scheme)πρόεκυψε από ένα Ιταλό εμιγκρέ στην Αμερική,το
1920 που έβγαλε τρομακτικά ποσά με το συγκεκριμένο
σύστημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου