Εξάλλου, πρέπει να πούμε τα πράγματα όπως είναι:
Υπάρχουν πολλοί μαθηματικοί που είναι παράξενοι άνθρωποι ,βασανισμένες ή ιδιαίτερες υποκειμενικότητες. Πάρτε για παράδειγμα,τον Γριγκόρι Πέρελμαν: αυτός ο απολύτως ιδιοφυής σύγχρονος Ρώσος μαθηματικός,ο οποίος απέδειξε μια εικασία που διατυπώθηκε εδώ και έναν αιώνα και αντιστάθηκε στις προσπάθειες μια πλειάδας ειδημόνων πρώτου επιπέδου.Ε λοιπόν, ζει σαν ερημίτης σε μια καλύβα στο δάσος , είναι σε μεγάλο βαθμό ξεκομμένος από τον κόσμο και δεν μιλάει παρά μόνο στην γριά μάνα του, αρνείται το μετάλλιο Φίλντς που όλο το σινάφι εποφθαλμιά… Πρόκειται πράγματι για έναν μυστικιστή ,και υπ ‘αυτήν την έννοια ένα είδος Ρώσου σπιριτουαλιστή, στο πλαίσιο της ρώσικης παράδοσης. Οι δυο μεγάλες ιδιοφυίες που θεμελίωσαν την θεωρία των συνόλων και την μαθηματικοποιημένη λογική, Ο Καντόρ και ο Γκέντελ, ήταν ιδιαίτερα παράξενοι.Ο πρώτος έγραφε στον Πάπα για να επαληθεύσει την αλήθεια της σκέψης του για το άπειρο,στην συνέχεια επινοούσε μια νέα θεωρία, σύμφωνα με την οποία ο Σαίξπηρ δεν ήταν ο Σαίξπηρ.Ο δεύτερος φοβόταν μήπως οι συνάδελφοι του ρίξουν δηλητήριο στο νερό της βρύσης του. Κοιτάξτε τον Εβαρίστ Γκαλουά, μια νεαρή ιδιοφυία που επινόησε την αλγεβρική θεωρία ομάδων και γενικότερα το κονστρουκτιβιστικό πνεύμα της μοντέρνας άλγεβρας.Πρόκειται για ένα τυπικά ρομαντικό πρόσωπο, το οποίο συνελήφθει για εξέγερση στο πνεύμα των «Τριών ενδόξων Ημερών» του 1830, σημειώνει μέρα και νύχτα στην φυλακή τις κεραυνοβόλες σκέψεις του και πεθαίνει το 1832, σε ηλικία είκοσι ετών, σε μια ανόητη μονομαχία για μια κοπέλα για την οποία γράφει στον καλύτερο του φίλο, λίγο πριν σκοτωθεί, ότι δεν άξιζε τον κόπο. Βεβαίως,τεράστιες ιδιοφυίες,όπως ο Γκάους και ο Πουανκαρέ, είναι επίσης ρωμαλέοι ακαδημαϊκοί,άνθρωποι στοχαστικοί και πλήρως ενσωματωμένοι στο δικό τους κοινωνικό σύμπαν.Αλλά οι μαθηματικοί μπορούν κάλλιστα να είναι όπως οι ποιητές, αναρχίζοντα και ρομαντικά πρόσωπα, ή στοχαστικά και μοναχικά.
Εγκώμιο για τα μαθηματικά, Alain Badiou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου