Ιδιοφυΐα και νεότητα

Ο μαθηματικός Norbert Wiener μπήκε στο πανεπιστήμιο σε ηλικία 11 ετών και ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στα 17, αλλά ήταν 7 ετών όταν έμαθε ότι ο Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει. Σημειώνει στα απομνημονεύματά του με τίτλο Ex-Prodigy (1953):

«Εκείνη την εποχή διάβαζα ήδη βιβλία με ευκολία και στους γονείς μου φαινόταν ότι ένα παιδί που το έκανε αυτό δεν θα είχε καμία δυσκολία να απορρίψει αυτό που ήταν προφανώς μια παιδική μυθοπλασία. Αυτό που δεν είχαν συνειδητοποιήσει ήταν η αποσπασματικότητα στον κόσμο ενός παιδιού».

Στην αυτοβιογραφία του «Memories of My Life» το 1909, ο Francis Galton θυμάται ένα οικοτροφείο στο οποίο τον έστειλαν σε ηλικία 8 ετών:

«Σε εκείνο το δωμάτιο υπήρχε μια ντουλάπα γεμάτη σχολικά βιβλία. Ένα μέτρο της τότε αφέλειας του μυαλού μου είναι ότι αναρωτιόμουν για πολύ καιρό πώς τα βιβλία μπορούσαν

να διατηρηθούν τόσο φρέσκα και καθαρά για σχεδόν δύο χιλιάδες χρόνια, νομίζοντας ότι τα αντίγραφα των σχολίων του Καίσαρα ήταν από τον ίδιο τον Καίσαρα».

Στο βιβλίο Fragments of Genius(1989), την έρευνά του για τα επιτεύγματα των ηλιθίων σοφών, ο Michael Howe σημειώνει ότι μια μελέτη οκτάχρονων παιδιών που ήταν εξαιρετικοί σκακιστές έδειξε ότι ήταν απολύτως φυσιολογικοί σε άλλους τομείς. «Και οι απομαγνητοφωνήσεις των συνεντεύξεων όπου χαρισματικοί νέοι –ενήλικες πια- μιλούν για την παιδική τους ηλικία, συμπληρωμένες με συνεντεύξεις με τους γονείς τους, είναι γεμάτες μαρτυρίες για την κανονικότητα των ατόμων, έξω από την ιδιαίτερη περιοχή του ειδικού ταλέντου τους.