Συνέντευξη με τον Άγιο Βασίλη!

 

Μια φανταστική συζήτηση για δώρα, φαντασία και την απόδειξη όσων πιστεύουμε.

Δημοσιογράφος: Άγιε Βασίλη, σας ευχαριστώ που μας δεχτήκατε παρότι ξέρω ότι έχετε πολύ μεγάλο φόρτο εργασίας στο εργαστήριό σας. 

Άγιος Βασίλης: Πανικός με πρόγραμμα. Τα ξωτικά δουλεύουν υπερωρίες και ταυτόχρονα μου ζητούν αύξηση. Λένε πως «οι εποχές είναι δύσκολες» και πως «δεν γίνεται να πληρώνονται πια σε μπισκότα». Τι να κάνω; Ούτε στον Βόρειο Πόλο δεν γλιτώσαμε από την ακρίβεια.

Δημοσιογράφος: Παρατηρείτε διαφορές στα γράμματα των παιδιών σε σχέση με παλιότερα;

Άγιος Βασίλης: Τεράστιες. Κάποτε τα παιδιά ζητούσαν βιβλία, παιχνίδια, πράγματα που ξεκλείδωναν τη φαντασία. Ένα βιβλίο μπορούσε να σε κάνει πειρατή, εξερευνητή, οδηγό αγώνων. Τώρα ζητούν κινητά, tablet και «το τελευταίο μοντέλο». Η φαντασία θέλει πρίζα πια.

Δημοσιογράφος: Δηλαδή χάθηκε το παιχνίδι;

Άγιος Βασίλης: Όχι. Απλώς κρύφτηκε πίσω από οθόνες. Δεν έχω τίποτα με την τεχνολογία — κι εγώ GPS έχω στο έλκηθρο. Αλλά πάντα λέω: αν τελειώσει η μπαταρία, να μην τελειώνει και η φαντασία.

Δημοσιογράφος: Ποιο είναι το πιο παράξενο δώρο που σας έχουν ζητήσει ποτέ;

Άγιος Βασίλης: (γελάει δυνατά)

Την απόδειξη του τελευταίου θεωρήματος του Φερμά!

Δημοσιογράφος: Σοβαρά;

Άγιος Βασίλης: Απολύτως. Ένας μικρούλης Άγγλος. Αντριου τον έλεγαν.

Δημοσιογράφος: Την πήγατε;

Άγιος Βασίλης: Όχι βέβαια. Δεν την ήξερα! Άλλωστε, την βρήκε μόνος του… είκοσι χρόνια αργότερα.

Δημοσιογράφος: Και τι του πήγατε τελικά;

Άγιος Βασίλης: (κλείνει πονηρά το μάτι)

Ένα αντίτυπο από τα Αριθμητικά του Διόφαντου. Deluxe edition.

Δημοσιογράφος: Άρα ξέρατε.

Άγιος Βασίλης: Πάντα ξέρω πότε ένα παιδί ζητά το αποτέλεσμα και πότε το ταξίδι.

Δημοσιογράφος: Κάποιοι πάντως αμφισβητούν την ύπαρξή σας.

Άγιος Βασίλης: Κλασικό. Θα απαντήσω φιλοσοφικά, τύπου Επιμενίδη:

Ο Άγιος Βασίλης υπάρχει μόνο αν πιστεύεις ότι υπάρχει.

Και αν δεν πιστεύεις ότι υπάρχει… τότε πράγματι δεν υπάρχει.

Είμαι ένα παράδοξο με κόκκινη στολή.

Δημοσιογράφος: Δηλαδή υπάρχετε και δεν υπάρχετε ταυτόχρονα;

Άγιος Βασίλης: Ακριβώς. Μέχρι να ανοίξει το δώρο.

Δημοσιογράφος: Πριν κλείσουμε, επιτρέψτε μου μια προσωπική εξομολόγηση. Το καλοκαίρι του ’82 — ήμουν μόλις ενός έτους — σας είχα ζητήσει ένα σπορ αυτοκινητάκι. Κόκκινο. Με ρίγες. Και εσείς μου φέρατε… ένα βιβλίο.

Άγιος Βασίλης: (γελάει, τα ξωτικά σταματούν να δουλεύουν)

Ναι, αλλά ήταν βιβλίο για σπορ αυτοκίνητα!

Δημοσιογράφος: Ομολογώ πως τότε απογοητεύτηκα. Δεν έκανε «βρουμ».

Άγιος Βασίλης: Μα έκανε «βρουμ» στο μυαλό σου. Το αυτοκινητάκι θα έσπαγε. Το βιβλίο έτρεξε χρόνια. Και βλέπεις; Ακόμα το θυμάσαι. Άρα υπάρχω.

Δημοσιογράφος: Τελικά, ναι. Με έμαθε να φαντάζομαι πριν οδηγήσω.

Άγιος Βασίλης: Αυτός είναι ο στόχος μου. Δεν φέρνω πάντα αυτό που ζητούν τα παιδιά. Φέρνω αυτό που θα τους χρειαστεί. Και καμιά φορά χρειάζεται χρόνος για να καταλάβουν γιατί γελάω.

Δημοσιογράφος: Ένα μήνυμα για τα παιδιά;

Άγιος Βασίλης: Να ζητούν ό,τι αγαπούν. Αλλά να θυμούνται: τα καλύτερα δώρα δεν έχουν οθόνη. Έχουν ιστορίες.

Δημοσιογράφος: Και για τους μεγάλους;

Άγιος Βασίλης: Να πιστεύουν λίγο παραπάνω. Γιατί όσο πιστεύουν, υπάρχω. Κι αν πάψουν να πιστεύουν… ε, τότε θα πρέπει να δώσω στα ξωτικά την αύξηση και να βγω στη σύνταξη.

(Τα ξωτικά χειροκροτούν. Ένα ζητά επίδομα θέρμανσης.)