Διπλή Φανταστική Συνέντευξη: Ραμανουτζάν & Χάρντι

Δημοσιογράφος: Κύριε Ραμανουτζάν, ας ξεκινήσουμε με το προφανές: όλη αυτή η ιστορία με τη θεά Νάμαγκιρι… πραγματικά σας υπαγόρευε εξισώσεις;

Ραμανουτζάν: Φυσικά. Κάθε βράδυ ερχόταν στα όνειρά μου και μου έδειχνε φόρμουλες, σειρές, άπειρα κλάσματα… ήταν σαν Netflix, αλλά για μαθηματικούς.

Χάρντι: Ναι, και το χειρότερο είναι ότι, μόλις ξυπνούσε, έγραφε αυτά που του έλεγε η θεά… και ήταν σωστά. Εγώ έπρεπε να περάσω χρόνια σπουδών για να φτάσω σε παρόμοιο αποτέλεσμα. Καμιά φορά αναρωτιέμαι αν η Νάμαγκιρι ήταν απλώς… πολύ καλή στη θεωρία αριθμών.

Δημοσιογράφος: Κύριε Χάρντι, τι σκεφτήκατε την πρώτη φορά που λάβατε γράμμα από τον Ραμανουτζάν;

Χάρντι: Ειλικρινά; Ότι κάποιος Ινδός μου κάνει φάρσα με εξισώσεις. Έβλεπα τα αποτελέσματά του και έλεγα “Αυτό είναι είτε… (γέλια) Συγγνώμη, μου ξέφυγε.

Ραμανουτζάν: Εγώ πάλι σκέφτηκα “Αχ, αυτός ο Άγγλος… θα του πάρει μήνες να καταλάβει τι του στέλνω.” Και έπεσα μέσα.

Δημοσιογράφος: Πάμε στο διάσημο περιστατικό με τον αριθμό ταξί, το 1729.

Χάρντι: Αχ, ναι. Πήγα να τον δω στο νοσοκομείο και, προσπαθώντας να πω κάτι, ανέφερα ότι ο αριθμός της άμαξάς μου ήταν τελείως βαρετός: 1729.

Ραμανουτζάν: Και τότε εγώ, με 39 πυρετό, του είπα “Μα τι λες! Είναι ο μικρότερος αριθμός που γράφεται ως άθροισμα δύο κύβων με δύο διαφορετικούς τρόπους!” Και του έδωσα και τους δύο συνδυασμούς.

Χάρντι: Ναι, 10³ + 9³ και 12³ + 1³. Ξέρετε, είναι κάπως ντροπιαστικό να πας να παρηγορήσεις έναν άρρωστο και να φύγεις νιώθοντας ο ίδιος… πνευματικά άρρωστος.

Δημοσιογράφος: Κύριε Ραμανουτζάν, πώς βλέπετε την ομορφιά στα μαθηματικά;

Ραμανουτζάν: Αν μια εξίσωση δεν είναι όμορφη, τότε κάτι λείπει. Η θεά δε μου έδειχνε ποτέ κάτι άσχημο. Η αισθητική είναι κριτήριο αλήθειας.

Χάρντι: Εδώ συμφωνώ — αν και ο Ραμανουτζάν θεωρεί “όμορφο” και κάτι που εγώ χρειάζομαι τρεις σελίδες για να καταλάβω. Για εκείνον η ομορφιά είναι… πώς να το πω… θεϊκή. Για μένα είναι περισσότερο σαν συμμετρία και κομψότητα.

Ραμανουτζάν: Ναι, για σένα είναι “συμμετρία και κομψότητα”, γιατί αν σου δώσουν κάτι που βγαίνει εκτός εγχειριδίου του Κέμπριτζ, σε πιάνει φαγούρα.

Δημοσιογράφος: Υπήρχαν στιγμές που διαφωνήσατε έντονα;

Χάρντι: Συνεχώς. Εγώ έλεγα “Πρέπει να αποδειχθεί βήμα προς βήμα.” Εκείνος έλεγε “Μα η θεά το είπε, άρα είναι αλήθεια.”

Ραμανουτζάν: Κι εγώ του έλεγα “Πάρε χαρτί και μολύβι και δες ότι βγαίνει.” Αλλά ήθελε πάντα να κάνει τα πράγματα… ακαδημαϊκά.

Χάρντι: Ε, συγγνώμη που προσπαθώ να κρατήσω τα μαθηματικά εκτός θρησκευτικού μυστηρίου!

Δημοσιογράφος: Αν ζούσατε σήμερα, πού θα δουλεύατε;

Ραμανουτζάν: Εγώ σίγουρα σε μια startup που κάνει data science. Θα προέβλεπα χρηματιστήρια και ποδοσφαιρικά αποτελέσματα για πλάκα.

Χάρντι: Κι εγώ σε πανεπιστήμιο, φυσικά. Κάποιος πρέπει να βάζει τάξη στην τρέλα του Ραμανουτζάν.

Ραμανουτζάν: Και κάποιος πρέπει να βάζει σπίθες στην πλήξη του Χάρντι.

Δημοσιογράφος: Πείτε μου έναν αριθμό που σας εκφράζει.

Ραμανουτζάν: 1729. Μου θυμίζει ότι η ζωή έχει πάντα περισσότερους από έναν τρόπους να σου δώσει το ίδιο αποτέλεσμα.

Χάρντι: Το 0. Γιατί είναι κομψό, συμμετρικό, και κάνει τον Ραμανουτζάν να αναρωτιέται “Τι εννοείς ότι δεν έχει κύβους;”

Δημοσιογράφος: Τελευταία ερώτηση: τι θα λέγατε στους σημερινούς μαθηματικούς;

Ραμανουτζάν: Μην φοβάστε να ακούσετε την εσωτερική σας “θεά”, ό,τι κι αν είναι αυτή: έμπνευση, διαίσθηση, ή ένας περίεργος αριθμός που σας μιλάει.

Χάρντι: Και να θυμάστε: η διαίσθηση είναι θαυμάσια, αλλά η απόδειξη είναι αυτή που γράφει την ιστορία.

Ραμανουτζάν: Εκτός αν η ιστορία γράφεται ήδη… από ψηλά.

Χάρντι: (γελώντας) Εκτός αν το ψηλά έχει και βιβλιοθήκη.

Συνέντευξη επιμελήθηκε ο φανταστικός δημοσιογράφος Κλέων Ταξιαρχίδης, ο οποίος μετά τη συνάντηση αυτή βλέπει το 1729 σε πινακίδες, αποδείξεις σούπερ μάρκετ και… στα όνειρά του.

https://mathhmagic.blogspot.com/2016/05/blog-post_29.html