Δημοσιογράφος: Κύριε ντα Βίντσι, καταρχάς… καλωσορίσατε στον 21ο αιώνα.
Λεονάρντο: Σας ευχαριστώ. Έχει ενδιαφέρον, αν και λίγο μπερδεμένο. Στην εποχή μου ο μόνος που σου ζητούσε να κάνεις κάτι “άμεσα” ήταν ο δούκας. Τώρα το κάνουν όλοι μέσω… email. Στην αρχή νόμιζα ότι το email είναι κάτι σαν περιστέρι με φτερά από μέταλλο.
Δημοσιογράφος: Ας πάμε στο μεγάλο ερώτημα. Η Μόνα Λίζα. Ποια είναι;
Λεονάρντο: (χαμογελάει σκανταλιάρικα) Είναι η γυναίκα που με έκανε να ζωγραφίσω πιο αργά από ποτέ. Ήταν υπομονετική, αλλά κι εγώ την τυραννούσα. Κάθε φορά που τελείωνα λίγο, της έλεγα “Ωραία, τώρα θα το αφήσω για έναν μήνα να το δω με νέο μάτι”. Έτσι, κράτησε χρόνια.
Δημοσιογράφος: Και το χαμόγελο;
Λεονάρντο: Είναι σαν εκείνο το βλέμμα που σου ρίχνει κάποιος όταν ξέρει κάτι που εσύ δεν ξέρεις… κι αυτό το κάτι είναι μάλλον πονηρό.
Δημοσιογράφος: Όμως, οι θεωρίες συνομωσίας γύρω από το έργο σας έχουν φουντώσει.
Λεονάρντο: Ε, μα φυσικά! Αν έβγαινα και έλεγα την αλήθεια, θα καταστρέφαμε ολόκληρη βιομηχανία. Κάποτε ένας μου είπε “Κρύβεις τον κώδικα των Ναϊτών στο χαμόγελο της Μόνα Λίζα”. Του απάντησα: “Όχι φίλε μου… κρύβω το μυστικό του καλού κρασιού της Τοσκάνης”.
Δημοσιογράφος: Είστε γνωστός και για τις εφευρέσεις σας. Από ιπτάμενες μηχανές μέχρι υποβρύχια.
Λεονάρντο: Ναι, αλλά να ξέρετε, πολλά ήταν… πειραματικά. Έφτιαχνα μηχανές που ίσως να μην πετούσαν ποτέ, αλλά ήταν όμορφες στο χαρτί. Σαν κάτι σημερινούς σχεδιαστές που σχεδιάζουν “concept cars” και δεν βγαίνουν ποτέ στην αγορά.
Δημοσιογράφος: Και η πιο τρελή σας ιδέα;
Λεονάρντο: Ένα μηχάνημα που φτιάχνει πιτόγυρα αυτόματα. Δεν το τέλειωσα ποτέ… η ζύμη ήταν πιο δύσκολη απ’ ότι η αεροδυναμική.
Δημοσιογράφος: Στη φιλοσοφία σας τι σας καθοδηγούσε;
Λεονάρντο: Η περιέργεια και η… αδιακρισία. Ήθελα να ξέρω πώς λειτουργούν τα πάντα: οι μηχανές, οι άνθρωποι, το φλερτ, το σώμα, η φύση.
Δημοσιογράφος: Το φλερτ;
Λεονάρντο: (γελάει) Ε, τι; Η Αναγέννηση δεν ήταν μόνο πίνακες και παρεκκλήσια. Ήταν κι έρωτας, και γιορτές, και μικρές αμαρτίες. Αν δεν είσαι περίεργος και σε αυτά, πώς θα αποτυπώσεις το βλέμμα της Μόνα Λίζα;
Δημοσιογράφος: Αν ζούσατε σήμερα, πώς θα περνούσατε τον χρόνο σας;
Λεονάρντο: Θα είχα εργαστήριο γεμάτο drones και 3D printers. Θα ζωγράφιζα πορτρέτα που θα κινούνται και θα μιλάνε. Και πιθανόν θα ήμουν διάσημος στο TikTok, κάνοντας βίντεο “Πώς να σχεδιάσεις το τέλειο χαμόγελο σε 60 δευτερόλεπτα”.
Δημοσιογράφος: Πολλοί σας φαντάζονται σοβαρό και αυστηρό. Ήσασταν έτσι;
Λεονάρντο: Καθόλου! Στην αυλή του δούκα είχα φήμη του πειραχτήρι. Έκανα φάρσες, έλεγα αστεία, και κάποιες φορές ζωγράφιζα φίλους με… μικρές παραμορφώσεις που μόνο εκείνοι καταλάβαιναν. Ήταν το Instagram της εποχής μας.
Δημοσιογράφος: Τελευταία ερώτηση… Αν μπορούσατε να δώσετε μια συμβουλή στους ανθρώπους του σήμερα, ποια θα ήταν;
Λεονάρντο: Μην σταματάτε να κοιτάτε γύρω σας με μάτια παιδιού. Και όταν βρείτε κάτι ή κάποιον που σας εμπνέει… κοιτάξτε τον όπως η Μόνα Λίζα — σαν να ξέρετε κάτι που δεν θα το πείτε ποτέ.
Σημείωση συντάκτη: Η συνέντευξη τελείωσε όταν ο Λεονάρντο έπιασε το κινητό μου, το άνοιξε, είδε το Google και είπε: “Α, βλέπω ότι έχετε βάλει τον εγκέφαλο όλου του κόσμου μέσα σε ένα μαύρο κουτάκι… κι εσείς το χρησιμοποιείτε για να βλέπετε γάτες που παίζουν πιάνο;”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου