Δάσκαλοι…

   Ένα άλλο ελάττωμα που χαρακτηρίζει το ανθρώπινο είδος είναι ότι όλοι θέλουν  να ασχολούνται με το χτίσιμο και κανένας δε θέλει να ασχολείται με την συντήρηση

                                                                                                         Κερτ Βόννεγκατ

    Υπάρχουν μερικές αδιαμφισβήτητες αλήθειες:Ο Ήλιος δύει το σούρουπο,οι άνθρωποι πριν πεθάνουν..ζουν,οι ιχθείς δεν πιστεύουν στα ζώδια,η εκπαίδευση δεν προσελκύει τους άπληστους και  οι υπουργοί παιδείας παιδεύουν την νοημοσύνη μας.

   Ο Αμερικανός Κερτ Βοννεγκατ-ένας από τους αγαπημένους συγγραφείς της νεότητας μου-υπήρξε εμβληματικός ομιλητής σε τελετές αποφοίτησης στην Αμερική.Οξύς,δηκτικός και ευφυής,πολύ συχνά,αφού είχε καθηλώσει το ακροατήριο,έκλεινε τις ομιλίες του,λέγοντας:

   «Να δω χέρια, παρακαλώ:Πόσοι από εσάς είχατε έναν δάσκαλο σε οποιοδήποτε στάδιο της εκπαίδευσης σας,από την πρώτη δημοτικού μέχρι και αυτήν την μέρα του Μαΐου, ο οποίος σας έκανε χαρούμενους επειδή είσαστε πιο ζωντανοί, πιο υπερήφανους επειδή ήσασταν ζωντανοί  απ’ότι είχατε ποτέ πιστέψει  πως ήταν  δυνατόν;Ωραία!Τώρα πείτε το όνομα αυτού του δασκάλου σε κάποιον που στέκεται  κοντά σας.Τελειώσατε όλοι;Σας ευχαριστώ, να προσέχετε στον δρόμο,και ο θεός να σας ευλογεί όλους.»* 

   Μια εξόχως εκδηλωτική κίνηση.Τι να πούμε;Το να μιλάς ή να γράφεις για την διδασκαλία είναι σαν να μιλάς ή να γράφεις για την αγάπη,την συμπόνια,την φιλία:τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.Λόγω δουλειάς,έχω γνωρίσει πολλούς δάσκαλους καλούς,κακούς, αποτελεσματικούς ή και πάλι όχι.Υπάρχει κοινός τόπος στους καλύτερους;Κανένας τους δεν υιοθετεί ακραίο στυλ διδασκαλίας.

   θα πέσω χαμηλά και με απολύτως προβοκατόρικη διάθεση θα ισχυριστώ ότι οι απανταχού δάσκαλοι κινούνται σε δυο άκρα.Στο ένα άκρο οι μαθητοπατερουλήδες και στο άλλο οι μαθητοσχιστούληδες.Οι πρώτοι έχουν πέσει μικροί στο καζάνι της ενσυναίσθησης ή της  ανασφάλειας με αποτέλεσμα  σε κάθε παρασπονδία ή ασυνέπεια του μαθητή,τον χτυπούν φιλικά στον ώμο και του εφιστούν ευγενικά την προσοχή να μην το επαναλάβει.Το μότο ζωής τους συνοψίζεται στην φράση:Παιδιά είναι! Κάποιοι από αυτούς καλύπτουν την αδιαφορία τους για τον μαθητή πίσω από την ανοχή και αλίμονο στον επιμελή μαθητή που θα βρεθεί στην τάξη τους,όλοι ξέρουν ότι αν παραχαϊδέψεις ένα κύκλο γίνεται φαύλος. Στην άλλη κατηγορία,δάσκαλοι που κραδαίνουν φραγγέλιο μαζί με το μαρκαδόρο για τον πίνακα ,κάνουν μάθημα δείχνοντας πυγμή και επιβάλουν σιδηρά πειθαρχία.Είναι οι αγαπημένοι των γονιών καθώς είναι πιο αποτελεσματικοί και έχουν το ακλόνητο άλλοθι ότι η πραγματική ζωή δεν είναι ρόδινη,παίρνεις τα μαθήματα εκ των υστέρων αφού την πάθεις.Το δικό τους μότο είναι:..οι μαθητές σήμερα δεν είναι όπως παλιά.Βέβαια,υπάρχουν δυο μελανά σημεία.Δεν μπορούν όλοι οι μαθητές να ανταποκριθούν και κάποιες φορές αυτού του  είδους οι δάσκαλοι είναι περισσότερο επικριτικοί από όσο πρέπει.Σε καθεμία από τις δυο κατηγορίες υπάρχουν χαρισματικοί δάσκαλοι που τηρούν τις ισορροπίες και  μπορεί κανείς να τους διακρίνει από τους υπολοίπους από την άριστη γνώση και την αγάπη για το αντικείμενο που διδάσκουν.

   Επίσης τελευταία,έχω πάθει και μια αλλεργία στους «δάσκαλους -αυθεντίες»,ειδικά όταν κουνούν το δάκτυλο και έχουν πάντα..δίκιο.Παραπέμπουν συχνά στον εαυτό τους,έχουν ένα εγώ με Έψιλον κεφαλαίο,δεν έχουν μάθει να λένε «Δεν ξέρω» και είναι έτοιμοι να ξεκατινιασθούν για ήσσονος σημασίας πράγματα που έχουν από καιρό λυθεί.Θυμάμαι πριν από πολλά χρόνια που δούλευα σε ένα φροντιστήριο,ένα αρχαιότερο μαθηματικό να λέει ότι  στο πανεπιστήμιο δεν μαθαίνουν μαθηματικά όπως στην εποχή του.Λόγια ενός ανθρώπου που έκανε το ίδιο μάθημα 25 χρόνια και έτρεμε μήπως αλλάξει η ύλη γιατί  θα ήταν αναγκασμένος να διαβάσει.

    Γιατί τα γράφω  όλα αυτά; Η αφορμή είναι ο υπουργός παιδείας και αυτές οι ανεκδιήγητες δηλώσεις του.Δεν θα τις αναπαράγω.Ναι,το σχολείο δεν είναι μόνο εξετάσεις αλλά δεν υφίσταται και σχολείο χωρίς αυτές.Θέλετε σοβαρή παιδεία;Αυξήστε τους μισθούς των καθηγητών,αξιολογήστε τους,προσλάβετε τους καλύτερους και γαλουχήστε  τα παιδιά να ακολουθούν κανόνες με το παράδειγμα σας,οτιδήποτε λιγότερο δεν θα φέρει αποτέλεσμα. Πολύ το βαρύναμε!Θα επανέλθω στο αιώνιο ερώτημα:Θα προφτάσει ο Αχιλλέας την χελώνα;  


Δωράκι Ορφέας Περίδης με το παραμύθι του