Η τέταρτη διάσταση…

   Οι νέοι καλλιτέχνες υφίστανται έντονη κριτική διότι ασχολούνται με τη γεωμετρία.Και όμως τα γεωμετρικά σχήματα είναι η ουσία της ζωγραφικής.Η γεωμετρία, η επιστήμη του χώρου, οι διαστάσεις της και οι σχέσεις των αντικειμένων μεταξύ τους πάντα καθόριζαν τους κανόνες της ζωγραφικής.
Έως τώρα,οι τρεις διαστάσεις της ευκλείδειας γεωμετρίας ήταν επαρκείς για το ανήσυχο πνεύμα των καλλιτεχνών που ήθελαν να αναπαραστήσουν το άπειρο.
Οι νέοι καλλιτέχνες δεν διατείνονται, τουλάχιστον όχι περισσότερο από τους παλιότε-ρους, ότι είναι γεωμέτρες.Πρέπει να ειπωθεί όμως ότι η γεωμετρία για τις πλαστικές τέχνες είναι ότι είναι και η γραμματική για την τέχνη του συγγραφέα.Σήμερα οι επιστήμονες δεν περιορίζονται στις τρεις διαστάσεις του Ευκλείδη.Οι ζωγράφοι με απόλυτα φυσικό τρόπο ,διαισθητικά θα μπορούσε να πει κανείς,άρχισαν να ασχολούνται με αυτές τις καινούργιες δυνατότητες που πρόσφερε ο χώρος, οι οποίες, στην γλώσσα των σημερινών ατελιέ ,αναφέρονται με τον όρο:η τέταρτη διάσταση.
Αν την δούμε από την πλευρά των πλαστικών τεχνών, η τέταρτη διάσταση μοιάζει να ξεπηδά από τις τρεις γνώστες διαστάσεις: αναπαριστά την απεραντοσύνη του χώρου διαιωνιζομένη σε όλες τις κατευθύνσεις οποιαδήποτε στιγμή. Είναι ο χώρος αυτός κα-θαυτός , η διάσταση του απείρου, η τέταρτη διάσταση δίνει στα αντικείμενα την πλαστι-κότητα τους. Δίνει στα αντικείμενα τις σωστές διαστάσεις τους συνολικά, ενώ στην ελληνική τέχνη, π.χ, ένας κάπως μηχανικός ρυθμός συστηματικά καταστρέφει τις αναλογίες.
Η ελληνική τέχνη είχε μια καθαρά ανθρωποκεντρική αντίληψη της ομορφιάς.Θεωρούσε ότι ο άνθρωπος είναι το μέτρο της τελειότητας. Όμως η τέχνη των νέων ζωγράφων θεώρει ως ιδανικό της το άπειρο σύμπαν, και με αυτό το ιδανικό στο μυαλό οφείλουμε να κατασκευάσουμε μια καινούργια νόρμα τελειότητας , μια νόρμα η οποία να επιτρέπει στον ζωγράφο να διαμορφώνει τα αντικείμενα του σύμφωνα με τον βαθμό πλαστικότητας που επιθυμεί να τους δώσει.
Τελικά οφείλω να πω ότι η τέταρτη διάσταση…εκφράζει τις φιλοδοξίες και τα προαισθήματα πολλών νέων καλλιτεχνών που παρατηρούν την γλυπτική των αιγυπτίων, των νέγρων και της Ωκεανίας, διαλογίζονται με επίκεντρο διάφορες επιστημονικές ανακαλύψεις και ζουν προσδοκώντας την υπέρτατη τέχνη.
Γκυγιώμ Απολλιναίρ, « Η σύγχρονη ζωγραφική»