Σαν σήμερα

Σαν σήμερα το 1877,γεννιέται ο Βρετανός μαθηματικός Γ.Κ.Χάρντι (Godfrey Harold Hardy),γνωστός για τη συμβολή του στην θεωρία αριθμών και την Ανάλυση. Αγαπημένη μου μαθηματική περσόνα για το βιβλίο του, "Η Απολογία ενός Μαθηματικού". Στο συγκεκριμένο βιβλίο μεταξύ άλλων γράφει:

«Αν η περιέργεια του πνεύματος, η επαγγελματική υπερηφάνεια και η φιλοδοξία είναι τα κύρια κίνητρα για την έρευνα, τότε σίγουρα κανείς δεν έχει πιο καλή ευκαιρία να τα ικανοποιήσει απ' ό,τι ένας μαθηματικός. Το αντικείμενό του είναι το πιο περίεργο απ' όλα - δεν υπάρχει κανένα άλλο στο οποίο η αλήθεια να παίζει τόσο παράξενα παιγνίδια. Το αντικείμενο αυτό έχει την πιο εκλεπτυσμένη και γοητευτική τεχνική, και δίνει ασυναγώνιστες ευκαιρίες για την επίδειξη μιας ανώτερης επαγγελματικής ικανότητας. Τελικά, όπως αποδεικνύει κατά πολλούς τρόπους η Ιστορία, τα μαθηματικά επιτεύγματα, ανεξάρτητα από την εγγενή τους αξία, αντέχουν στο χρόνο περισσότερο απ' όλα τα άλλα.

Μπορούμε να το δούμε αυτό, ακόμη και στους πρώιμους πολιτισμούς της Ιστορίας. Ο Βαβυλωνιακός και ο Ασσυριακός πολιτισμός έχουν χαθεί• ο Χαμουραμπί, ο Σαργκόν και ο Ναβουχοδονόσωρ είναι σκέτα ονόματα. Κι όμως, τα βαβυλωνιακά Μαθηματικά είναι ακόμη και σήμερα ενδιαφέροντα, και το βαβυλωνιακό σύστημα αρίθμησης με βάση το 60 χρησιμοποιείται ακόμη στην Αστρονομία. Αλλά φυσικά, η κρίσιμη περίπτωση είναι εκείνη των Ελλήνων.

Οι Έλληνες είναι οι πρώτοι μαθηματικοί που εξακολουθούν να είναι «πραγματικοί» και για μας σήμερα. Τα Μαθηματικά της Ανατολής μπορεί να προκαλούν το ενδιαφέρον, αλλά στα ελληνικά βρίσκεται η ουσία του πράγματος. Οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που μίλησαν με μια μαθηματική γλώσσα που μπορούν να την καταλάβουν οι σύγχρονοι μαθηματικοί. Όπως μου είπε κάποτε ο Littlewood, δεν πρόκειται για έξυπνους μαθητές σχολείου ούτε για «υποψήφιους υποτροφίας», αλλά για «Εταίρους από ένα άλλο πανεπιστήμιο». Έτσι, τα ελληνικά μαθηματικά είναι κάτι «μόνιμο», πιο μόνιμο και από την ελληνική Λογοτεχνία. Τον Αρχιμήδη θα τον θυμούνται ακόμη κι όταν ο Αισχύλος θά 'χει ξεχαστεί, επειδή οι γλώσσες πεθαίνουν ενώ οι μαθηματικές ιδέες όχι. Η «αθανασία» μπορεί να είναι μια ανόητη λέξη αλλά, κατά πάσα πιθανότητα, ένας μαθηματικός έχει περισσότερες ευκαιρίες για ό,τι μπορεί αυτή να σημαίνει.

Ο μαθηματικός δε χρειάζεται σοβαρά να φοβάται ότι το μέλλον θα τον αδικήσει. Η αθανασία είναι συχνά γελοία ή βάρβαρη: λίγοι από εμάς θα διάλεγαν να είναι ο Ωγ ή ο Ανανίας ή ο Γαλλίων. Ακόμη και στα Μαθηματικά, η ιστορία παίζει καμιά φορά περίεργες φάρσες. Ο Rolle ποζάρει στα βιβλία του Στοιχειώδους Λογισμού σαν να ήταν ένας μαθηματικός του διαμετρήματος του Νεύτωνα. Ο Farey είναι αθάνατος επειδή απέτυχε να κατανοήσει ένα θεώρημα που ο Haros είχε ήδη αποδείξει πριν από 14 χρόνια. Τα ονόματα πέντε άξιων Νορβηγών βρίσκονται ακόμη στον Βίο του Abel, μόνο εξ αιτίας μιας ενέργειας ενσυνείδητης βλακείας που συνετελέσθη, από τυπολατρεία, εις βάρος του μεγαλύτερου άνδρα της χώρας τους. Αλλά, συνολικά, η ιστορία της επιστήμης είναι δίκαιη, και αυτό ισχύει ιδιαίτερα στα Μαθηματικά. Κανένα άλλο αντικείμενο μελέτης δεν έχει τόσο καθαρά οριοθετημένα ή ομόφωνα αποδεκτά υψηλά κριτήρια, και οι μαθηματικοί που θυμόμαστε είναι σχεδόν πάντα αυτοί που το αξίζουν. Η μαθηματική δόξα, αν μπορούσε να εξαγοραστεί, θα ήταν μια από τις πιο υγιείς και σταθερές επενδύσεις».

Γκόντφρεϊ Χάρολντ Χάρντι "Η απολογία ενός μαθηματικού"